mokradła marzeń

a gdybym był małym chłopcem i razem z ojcem przemierzyłbym świat ciężarówką - czy byłbym szczęśliwszy?

a gdyby wszystkie moje dzisiejsze marzenia spełniłyby się w przeszłości to czy teraz byłbym spełnionym człowiekiem?

gdy patrzę wstecz widzę tylko strach

ale jest to strach przepiękny, niewinny i tęsknię za nim

dzieciństwo - raj utracony - ból brzucha przed wywiadówkami, wyrzuty sumienia przed spowiedzią,wszystkie te niewinne zbrodnie są tylko bolesnym wspomnieniem, które smakuje jak krew - słodka, ciepła, pachnąca, czysta i pierwotna

dom w którym zamieszkałem stał na bagnach

blok, w którym się wychowałem stał nad torami

kamienica, w której żyję stoi w centrum miasta

nie mogę się odnaleźć

nadal nie mogę znaleźć swojego miejsca

czytam książki, których nie rozumiem

rozmawiam z ludźmi, którzy nie rozumieją mnie

próbuję opisać siebie to, co czuję myślę ale wszystko wymyka się sztywnym formułkom

próbuję szukać metafor, podejść świat, zaskoczyć logiczny tok zdarzeń, zajrzeć pod podszewkę rzeczywistości ale świat, życie, miłość nadal jest dla mnie tajemnicą

próbuję chwytać słowa, chwile, spojrzenia, dotyk

układam je równo na pólkach i obserwuję jak rosną

w mojej duszy, wyobraźni, skórze

i czasem zakwitają - wtedy jestem szczęśliwy

czasem więdną - wtedy wychodzę z pokoju i idę

coraz dalej i dalej od siebie

i czasem spotykam człowieka a czasem zwierzę

i cały cykl się powtarza

Amen.

(a tak wygląda jedna z łąk po których uciekam - w głębi dom sołtysa)