OTACZA NAS KREW

Jest pierwsza dwadzieścia cztery szóstego listopada dwa tysiące ósmego roku. Siedzę bezradnie przed komputerem. Kilkanaście minut temu obejrzałem dokument o dzieciach w Korei Północnej - małe, wygłodniałe istotki biegające za kromką chleba w poszarpanych ubraniach po obskurnych ulicach. Autor tych zdjęć zaginął. Nikt nie wie gdzie jest i co się z nim obecnie dzieje. Najprawdopodobniej nie żyje lub siedzi w obozie pracy.
I nagle zrozumiałem, poczułem, uświadomiłem sobie w jak okrutnym, nienawistnym i podłym żyję świecie. Nagle zrozumiałem, że wszystko czego dotykam, co mnie otacza jest przesiąknięte krwią Chińczyków, Koreańczyków, którzy gdzieś w ciemnych zatęchłych piwnicach, na strychach czy gdziekolwiek indziej szyją, składają, montują i pakują swoją krew bym mógł w niej chodzić, jeździć, ubierać się, słuchać, myć
Jestem dokładnie zabalsamowany krwią
czegokolwiek dotknę , zrodziło się w bólu i cierpieniu i tak naprawdę nie ma od tego ucieczki
jestem oplątany przemyślną siecią totalitarnego przemysłu przemocy
Co czwarty człowiek na świecie to Chińczyk, co czwarty człowiek na świecie to niewolnik a ja jestem jak ten poganiacz, który czeka na swój łup
i tak świadomość bezradności, że nic nie mogę zrobić
i ta świadomość, że amerykańskie satelity co dzień chłodnym okiem lustrują pola śmierci na których uprawia się ludzkie cierpienie zamieniane na dolary, jeny, franki, złotówki
a my spokojnie oglądamy olimpiadę spychając ten fakt daleko w podświadomość
fakt, iż stoi za tym niewyobrażalne zło
nie mogę sobie z tym poradzić i czuję odrazę do samego siebie
moje palce dotykają klawiszy, które składało małe, brudne, głodne wystraszone i tanie dziecko
i nie ma alternatywy a właściwie nigdy jej nie szukałem.
Jutro jak zwykle pójdę do pracy
założę jasne tenisówki, jasny podkoszulek, jeansy...
a gdyby wszyscy zbojkotowali ten proceder i cały świat ubierałby się...
nie wierzę, że to możliwe
zło jest bardzo tanie i kiepskiej jakości
już zawsze będziemy taplać się we krwi